Οκτωβρίου 2014

Σας θυμίζει κάτι η παραπάνω «συζήτηση»; Δεν είστε η μόνη! Οι περισσότεροι γονείς των οποίων τα παιδιά πάνε στον παιδικό σταθμό ή στο σχολείο παραπονιούνται ότι κάθε φορά που αυτά επιστρέφουν από το σχολείο και τα ρωτούν πώς πέρασαν την ημέρα τους δεν παίρνουν την
παραμικρή απάντηση. Κι όμως, τόσο εσείς όσο και οι υπόλοιποι γονείς ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Λογικό δεν είναι; Πρόκειται για παιδάκι σας, το οποίο πέρνα τόσες ώρες μακριά σας, σε ένα νέο περιβάλλον που αποτελεί για εκείνο έναν νέο κύκλο ζωής μακριά από εσάς! Μήπως το πρόβλημα έγκειται στον τρόπο που ρωτάτε;




Η μαμά-blogger Liz Evans, η οποία απηύδησε από την «μουγκαμάρα» και των τριών παιδιών της, έκατσε και ετοίμασε μία λίστα των 25 πιο... ελκυστικών ερωτήσεων, με τις οποίες θα καταφέρετε να αποσπάσετε κάπως πιο ολοκληρωμένες απαντήσεις από τα παιδιά προκειμένου να μάθετε τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο του σχολείου!
1. Ποιο ήταντο καλύτερο πράγμα που έγινε στο σχολείο σήμερα; (Ποιο ήταν το χειρότερο πράγμα που έγινε στο σχολείο σήμερα;)
2. Πες μου κάτι που σε έκανε να γελάσεις σήμερα.
3. Αν μπορούσες να διαλέξεις, με ποιον συμμαθητή σου θα ήθελες να κάθεσαι στο ίδιο θρανίο; (Με ποιον ΔΕΝ θα ήθελες να κάθεσαι μαζί στο θρανίο; Γιατί;)
4. Ποιο είναι το πιο ωραίο μέρος του σχολείου;
5. Πες μου μία περίεργη λέξη που άκουσες σήμερα; (Ή κάτι περίεργο που είπε κάποιος.)
6. Αν τηλεφωνούσα στην δασκάλα σου απόψε, τι θα μου έλεγε για εσένα;
7. Βοήθησες κάποιον να κάνει κάτι σήμερα;
8. Σε βοήθησε κάποιος να κάνεις κάτι σήμερα;

 


9. Πες μουκάτι που έμαθες σήμερα.
10. Ποια ήταν η πιο ευχάριστη στιγμή της ημέρας σήμερα;
11. Πότε βαρέθηκες σήμερα;





12. Αν ερχόντουσαν εξωγήινοι στην τάξη σήμερα για να απαγάγουν κάποιον, ποιος θα ήθελες να είναι αυτός;
13. Με ποιον θα ήθελες να παίξεις στο διάλειμμα, που δεν έχεις ξαναπαίξει μαζί του;
14. Πες μου κάτι καλό που έγινε σήμερα!
15. Ποια λέξη είπε περισσότερες φορές η δασκάλα σου σήμερα;
16. Τι νομίζεις ότι θα έπρεπε να κάνεις / να μαθαίνεις περισσότερο στο σχολείο;
17. Τι νομίζεις ότι θα έπρεπε να κάνεις / να μαθαίνεις λιγότερο στο σχολείο;
18. Με ποιον συμμαθητή σου πιστεύεις ότι θα έπρεπε να είσαι περισσότερο ευγενικός;
19. Σε ποιο μέρος του σχολείου παίζεις περισσότερο στο διάλειμμα;
20. Ποιος είναι ο πιο αστείος συμμαθητής σου; Γιατί είναι τόσο αστείος;
21. Τι έφαγες σήμερα στο σχολείο; Τι σου άρεσε περισσότερο από αυτά που έφαγες;
22. Αν ήσουν εσύ η δασκάλα / ο δάσκαλος της τάξης, τι θα έκανες;



23. Υπάρχει κάποιος στην τάξη σου που πρέπει να μπει τιμωρία;
24. Με ποιον θα άλλαζες θέση στην τάξη αν μπορούσες; Γιατί;
25. Πες μου τρεις διαφορετικές φορές που χρησιμοποίησες το μολύβι σήμερα στο σχολείο;
Η Evans σημειώνει στο τέλος της λίστας της ότι τις πιο ωραίες απαντήσεις της έχει πάρει από τις ερωτήσεις 12, 15 και 21. Ειδικά η ερώτηση με τους «εξωγήινους» είναι ιδιαίτερα έξυπνη γιατί καλεί τα παιδιά να πουν, με μη απειλητικό τρόπο, ποιον δεν συμπαθούν στο σχολείο και έτσι να ξεκινήσει μια συζήτηση που μπορεί να αποκαλύψει πράγματα που δεν γνωρίζατε.
Θα δείτε πως όσο μεγαλώνουν τα παιδιά θα σας είναι όλο και πιο δύσκολο να διατηρείτε την επαφή μαζί τους και να μαθαίνετε πράγματα για την ζωή τους εκτός σπιτιού. Αξίζει, όμως, τον κόπο και οι παραπάνω ερωτήσεις αποτελούν μια καλή αρχή.
- See more at: http://www.mama365.gr/18785/25-erothseis-gia-na-kanete-to-paidi-na-sas-milhsei.html#sthash.PYavKGGI.dpuf

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗαπό Έλενα Μπούλια | 11 Σεπ 2014

Γιατί οι μαμάδες είναι έξαλλες με τους μπαμπάδες;Από: Ελένη Χαδιαράκου

Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε online σε πάνω από 1.000 μητέρες από μια διαδικτυακή ομάδα μαμάδων, το MomConnection, αιτιολογεί (με νούμερα) το γιατί (και πόσο) είναι έξαλλες οι μαμάδες με τους μπαμπάδες! Όλες οι γυναίκες αγαπάμε τους συντρόφους μας, όμως από τη στιγμή που κάναμε παιδιά εκτός από αγάπη μέσα μας φουντώνει και ένας μεγάλος θυμός. Ίσως επειδή νιώθουμε ότι η ψυχική ενέργεια που καταναλώνουμε εμείς ως μητέρες είναι αντιστρόφως ανάλογη με αυτήν που καταναλώνουν εκείνοι ως μπαμπάδες! Είμαστε θυμωμένες μαζί τους για πολλούς λόγους. Επειδή τα παιδιά έχουν αλλάξει την καθημερινότητά μας πολύ περισσότερο απ’ ότι την δική τους. Είμαστε έξαλλες γιατί αυτοί οι άνθρωποι που μπορεί να διευθύνουν επιχειρήσεις δεν έχουν ιδέα που βρίσκεται το γάλα σκόνη του μωρού. Και το κυριότερο; Το ότι εκείνοι βρίσκουν πάντα χρόνο για τον εαυτό τους ενώ εμείς ποτέ, ε, αυτό είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι.


Πόσο θυμωμένες είναι οι μαμάδες;  
To 46% των μαμάδων θυμώνουν με τον σύντροφό τους τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα!

Το ποσοστό μάλιστα των θυμωμένων μαμάδων με παιδιά μικρότερα του 1 έτους αγγίζει το 54%.

Περίπου οι μισές από τις μητέρες περιγράφουν το θυμό τους ως έντονο αλλά περαστικό, 1 στις 10 λένε ότι είναι «βαθύς και μακράς διαρκείας.»

Το 44 % των μαμάδων είναι πεπεισμένο ότι οι μπαμπάδες συχνά δεν αντιλαμβάνονται ούτε τις βασικές ανάγκες του σπιτιού ή των παιδιών.

Οι μπαμπάδες μπορούν μόνο ένα πράγμα τη φορά
Το 40% των μαμάδων ενοχλούνται αφάνταστα από τον σύντροφό τους, γιατί ενώ εκείνες μπορούν και καταπιάνονται με πέντε δουλειές ταυτόχρονα, εκείνοι δεν μπορούν παρά να εκτελέσουν μια. Και πάλι, δεν την κάνουν και 100% αφοσιωμένοι.

Οι μπαμπάδες έχουν πάντα πολύ δουλειά
Το 31% των μαμάδων παραπονιέται ότι οι σύντροφοι δεν βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού, με το πρόσχημα ότι έχει  παράγουν περισσότερο. Οι μαμάδες κάνουν όλη τη δουλειά! Το 33% των μαμάδων λένε οι σύζυγοί τους δεν έχουν επωμιστεί ίση ευθύνη στο νοικοκυριό και ότι οι σύντροφοί τους δεν έχουν ιδέα για τα βασικά πράγματα μέσα στο σπίτι-όπως για παράδειγμα για το που βρίσκονται τα φάρμακα, το ψωμί του τοστ, ή οι κάλτσες των παιδιών.

Οι μαμάδες χρειάζονται ένα διάλειμμα 
Το 50% των μαμάδων ζητούν από τους συντρόφους τους να τις βοηθήσουν για να έχουν λίγο χρόνο για τον εαυτό τους. Η έλλειψη χρόνου είναι ένα τεράστιο ζήτημα για τις μητέρες και ένας από τους κυριότερους λόγους του θυμού τους.

Πάνω από το 60% των μαμάδων που θυμώνουν εβδομαδιαία - και σχεδόν τα τρία τέταρτα εκείνων που είναι θυμωμένες κάθε μέρα - αισθάνονται αδικημένες με το θέμα του

Πόσο κακός είναι ο θυμός για το γάμο;
Ο θυμός είναι απίστευτα διαβρωτικός για μια σχέση, λέει η δόκτωρ Pepper Schwartz, μητέρα και καθηγήτρια κοινωνιολογίας  στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, η οποία μελετά επί χρόνια τις δυναμικές ανάμεσα στα ζευγάρια. Ο θυμός θυμίζει ένα πλήθος από τερμίτες που αναπαράγει περισσότερο τερμίτες. Εάν δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από τους τερμίτες, μια μέρα ο τοίχος θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος τους.  

Πόσο κακός είναι ο θυμός για την υγεία;
Αν μας ταλαιπωρεί χρόνια είναι όντως πολύ κακός και θα μπορούσε να είναι επιβλαβής για την υγεία. Όλες οι  σύγχρονες έρευνες συμφωνούν ότι ο πολύς θυμός μπορεί να σκοτώσει. Ο θυμός ενεργοποιεί την αδρεναλίνη και το σώμα αντιδρά φωνάζοντας «κίνδυνος!». Επίσης αποδυναμώνει την καρδιά, επηρεάζει τις αρτηρίες, αυξάνει τα επίπεδα χοληστερόλης, επηρεάζει τα νεφρά και το συκώτι σας, και είναι ένοχος για κατάθλιψη ή άγχος. Πολλοί μάλιστα επιστήμονες θεωρούν χρόνιο θυμό πιο καταστροφικό για την υγεία απ’ ότι το κάπνισμα ή την παχυσαρκία.

Οι μαμάδες δεν εκφράζουν το θυμό τους
Το 60% των μαμάδων δεν ομολογούν στο περιβάλλον τους για το τι περνάνε ή πόσο καταπιεσμένες νιώθουν. Η δόκτωρ Schwartz, επιμένει ότι το πρώτο βήμα για να λύσουμε το πρόβλημα είναι μα μιλήσουμε γι’ αυτό. Στους φίλος μας, αλλά κυρίως  στους συντρόφους μας. Ο θυμός μπορεί να είναι εξουθενωτικός,  αλλά μπορεί επίσης να γίνει κίνητρο για μια θεαματική αλλαγή προς το καλύτερο
ΠΗΓΗ http://kids.in.gr/family/family-life/article/?aid=1231266951

Πώς θα σταματήσει να βάζει πράγματα στο στόμα του

 
Από: Ελένη Καραγιάννη

Από το πιπίλισμα του αντίχειρα μέχρι την ονυχοφαγία ή το μασούλημα της μπλούζας του, οι συμπεριφορές αυτές μπορεί να έχουν κοινή αφετηρία. Μάθετε πώς θα τις σταματήσετε.

Μπορείτε να αναγνωρίσετε εύκολα αν το παιδί σας έχει κατά λάθος πάρει το μολύβι του συμμαθητή του στο σχολείο, επειδή είναι το μοναδικό στην κασετίνα του που δεν είναι δαγκωμένο στην άκρη; Ή μήπως οι γιακάδες και τα μανίκια στις μπλούζες του έχουν αλλοιωθεί από το μασούλημα; Στην πραγματικότητα, όλα τα παιδιά περνούν από τη «στοματική» φάση της ανάπτυξής τους.
Πρόκειται για την ηλικιακή περίοδο που δαγκώνουν και μασουλάνε οτιδήποτε βρουν μπροστά τους, όπως τα παιχνίδια, τα ρούχα τους, ένα κομμάτι χαρτί που θα βρουν στο πάτωμα, οτιδήποτε. Για τα μωρά, το να έχουν κάτι στο στόμα προσφέρει χαλάρωση, ευχαρίστηση και τη δυνατότητα να το εξερευνήσουν. Μην ξεχνάμε ότι η γλώσσα τους διαθέτει περισσότερες νευρικές απολήξεις ανά τετραγωνικό χιλιοστό από οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματός τους. Μετά την ηλικία των 9-12 μηνών, αρχίζουν στην πλειοψηφία τους να χρησιμοποιούν κυρίως τα χέρια, προκειμένου να περιεργαστούν τα αντικείμενα και τον κόσμο που τα περιβάλλει, ενώ έως τα τρίτα γενέθλιά τους τα περισσότερα παιδιά έχουν σταματήσει να βάζουν πράγματα στο στόμα τους. Υπάρχουν, όμως, κι εκείνα που συνεχίζουν τέτοιες «στοματικού τύπου» συμπεριφορές και αργότερα. Τα παιδιά αυτά έχουν συνεχώς την ανάγκη να βάζουν πράγματα στο στόμα τους και καταλήγουν να τρώνε τα νύχια τους, να πιπιλάνε τα δάχτυλά τους, να δαγκώνουν το δέρμα της παλάμης τους, το πίσω μέρος των μολυβιών, τα παιχνίδια τους ή οποιοδήποτε άλλο (μη φαγώσιμο) αντικείμενο. Κάποιες φορές, η συμπεριφορά αυτή συνδέεται και με άλλα προβλήματα, όπως καθυστέρηση στη γλωσσική ανάπτυξη, κακές διατροφικές συνήθειες (αυτά τα παιδιά είναι είτε υπερβολικά παχουλά είτε πολύ αδύνατα), κοινωνική ανωριμότητα και δυσκολία αποχωρισμού των γονέων ακόμα και για λίγο.

Γιατί το κάνει;
Σύμφωνα με τους παιδοψυχολόγους, οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν σε τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι πολλοί και διάφοροι, όπως:
- Όταν ο απογαλακτισμός ή ο αποχωρισμός από το μπιμπερό ή την πιπίλα γίνει πολύ νωρίς ή πολύ αργά.
- Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που δεν έχουν αρκετά ανεπτυγμένη την ευαισθησία στο στόμα και γι’ αυτό έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για να προσφέρουν ερεθίσματα - αυτά τα παιδιά όχι μόνο συνηθίζουν να βάζουν στο στόμα τους αντικείμενα, αλλά και σε ό,τι αφορά το φαγητό δείχνουν μια προτίμηση στις τροφές που έχουν έντονη καυτερή, ξινή ή αλμυρή γεύση.
- Κάποιες φορές, η συνήθεια αυτή προκαλείται εξαιτίας μιας μικρής αναπτυξιακής «δυσλειτουργίας», που εμποδίζει το παιδί να κάνει ολοκληρωτικά τη μετάβαση από το στάδιο όπου εξερευνούσε τον κόσμο με τη βοήθεια του στόματος, σε άλλες μορφές αισθητηριακής μάθησης.
-Σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί γνώρισμα των ντροπαλών και αγχωτικών παιδιών. Για αυτά, το να μασουλάνε το μανίκι ή ένα παιχνιδάκι είναι μια διαδικασία που τους προσφέρει ανακούφιση ή ένας τρόπος να εκτονώσουν τη νευρικότητά τους.
- Η εμμονή με τις κινήσεις του στόματος μπορεί, επίσης, να συμβεί σε παιδιά που αντιμετωπίζουν αναπτυξιακά προβλήματα, όπως διαταραχή της αισθητηριακής λειτουργίας (sensory processing disorder-SPD), τα οποία επηρεάζουν την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται κατάλληλα σε πληροφορίες που λαμβάνουν μέσω των αισθήσεων.

Όμως, κάθε παιδί που βάζει πράγματα στο στόμα του δεν σημαίνει ότι έχει πρόβλημα. Όλα εξαρτώνται κυρίως από το πόσο έντονη είναι η επιμονή του να μασουλάει κάτι. Με άλλα λόγια, εάν η μπλούζα του παιδιού σας είναι μούσκεμα από το σάλιο μία ώρα αφότου τη φόρεσε ή εάν δεν υπάρχει μολύβι χωρίς δαγκωματιές στην άκρη σε ολόκληρη την κασετίνα του, τότε ίσως πρέπει να αναρωτηθείτε μήπως υπάρχει ζήτημα. Το ίδιο κι όταν περισσότερες από μία τέτοιες συμπεριφορές συνυπάρχουν. Για παράδειγμα, ένα παιδί που τρώει τα νύχια του, έχει απλώς μια κακή συνήθεια. Εάν, όμως, παράλληλα μασουλάει και τα μαλλιά του, τότε ίσως πρόκειται για κάποια διαταραχή.

Πότε να ανησυχήσω;
Πολλά παιδιά εφευρίσκουν διάφορους τρόπους για να κατευνάζουν το άγχος τους και να χαλαρώνουν όταν νιώθουν πιεσμένα, κι αυτό είναι πολύ φυσιολογικό για το στάδιο της ανάπτυξης στο οποίο βρίσκονται. Όταν, όμως, η ανάγκη αυτή του παιδιού αρχίσει να στέκεται εμπόδιο σε άλλες δραστηριότητες που είναι σημαντικές για την ηλικία του, όπως να επικοινωνεί με συνομηλίκους του ή να ανταποκρίνεται στις σχολικές απαιτήσεις, τότε πρόκειται για κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ένας ακόμα λόγος για να προσπαθήσετε να την κόψετε είναι ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές γίνονται συχνά αντικείμενο χλευασμού και κοροϊδίας από τα άλλα παιδιά, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα σχολικά χρόνια.

Πώς θα το κόψει;
Πολλές φορές, οι γονείς προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, απαγορεύοντας την «ένοχη» συμπεριφορά. Όμως, αυτό δεν έχει ποτέ αποτέλεσμα. Ο καλύτερος τρόπος για να το αντιμετωπίσετε είναι άλλος: Καταρχήν, αρχίστε να καταγράφετε σε ποιες περιπτώσεις το παιδί καταφεύγει σε αυτή τη συνήθεια. Όταν βαριέται; Όταν νιώθει άγχος; Όταν είναι θυμωμένο; Βοηθήστε το να αναγνωρίσει και το ίδιο τα συναισθήματα που του δημιουργούν την ανάγκη να μασουλήσει το μολύβι ή να βάλει το δάχτυλο στο στόμα, και ενθαρρύνετέ το να σας ενημερώνει όταν νιώθει αυτή την ανάγκη. Εξηγήστε του ότι δεν είναι κακό να νιώθει έτσι, αλλά ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι να εκτονώσει το άγχος, το θυμό ή την ανία του. Στη συνέχεια, διδάξτε του τέτοιους τρόπους, όπως απλές ασκήσεις αναπνοής (ζητήστε του να κάνει πέντε-έξι βαθιές εισπνοές και αντίστοιχα εκπνοές) ή τεχνικές απόσπασης της προσοχής (π.χ. να πει ένα αγαπημένο του τραγουδάκι). Μια απλή πρακτική λύση για να ικανοποιήσει την ανάγκη του για μασούλημα είναι οι τσίχλες ή κάποιες τραγανές τροφές, όπως κράκερ ή καρότα, που μπορείτε να φροντίσετε να έχει πάντα μαζί του.

Κόψτε του τη συνήθεια σε 4 βήματα
1. Κάθε φορά που βλέπετε το παιδί να καταφεύγει στην «αγαπημένη» του συνήθεια (είτε τρώει τα νύχια του είτε δαγκώνει ένα μολύβι ή το μανίκι του κλπ.), αποσπάστε την προσοχή του, δίνοντάς του να ασχοληθεί με κάτι που προϋποθέτει τη χρήση και των δύο χεριών, όπως π.χ. να σας βοηθήσει να φτιάξετε κουλουράκια ή να τακτοποιήσετε τα παιχνίδια του.
2. Δείξτε τον ενθουσιασμό σας και επιβραβεύστε το κάθε φορά που ολοκληρώνει μια ζωγραφιά χωρίς να δαγκώσει την ξυλομπογιά ή που καταφέρνει να βγάλει την μπλούζα του στο τέλος της ημέρας χωρίς να έχει βάλει στο στόμα το γιακά ή το μανίκι. Ποτέ μην κάνετε το αντίθετο, δηλαδή να το κατακρίνετε όταν το κάνει.
3. Ορίστε μαζί ένα «μυστικό κώδικα» που μπορεί να περιλαμβάνει κάποιο νεύμα, μία λέξη ή φράση που θα χρησιμοποιείτε για να του υπενθυμίζετε ότι δεν πρέπει να βάζει το χέρι ή άλλα αντικείμενα στο στόμα του, όταν διαπιστώνετε ότι βρίσκεται σε συνθήκες που ενδεχομένως προκαλούν την «αγαπημένη» του συνήθεια (π.χ. όταν είναι αγχωμένο).
4. Εάν η κατάσταση είναι έντονη και δημιουργεί προβλήματα στην ανάπτυξη της ομιλίας του παιδιού ή αλλού (π.χ. στις διαπροσωπικές του σχέσεις, τις επιδόσεις του στο σχολείο κλπ.), είναι σκόπιμο να ζητήσετε τη συμβουλή κάποιου ειδικού Ψυχικής Υγείας.

Με τη συνεργασία της Ειρήνης Αργυρή (ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος MSc UClan.uk).
ΠΗΓΗ http://kids.in.gr/kid-related/health/article/?aid=1231277888


Σε ποια μαμά αρέσει να σκέφτεται πως το παιδί της έχει -ή είναι κοντά στο να αποκτήσει- πρόβλημα παχυσαρκίας; Σίγουρα σε καμία!
Σχετικές έρευνες, μάλιστα, δείχνουν πως οι περισσότερες μαμάδες έχουν την τάση να υποεκτιμούν το βάρος των παιδιών τους, άρα και την πιθανή ύπαρξη παχυσαρκίας. Όμως, όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε, το πρόβλημα υπάρχει και ο στρουθοκαμηλισμός δεν είναι λύση. Αντίθετα, ο μόνος δρόμος να θωρακίσουμε τα παιδιά μας απέναντι στην παιδική παχυσαρκία είναι να δούμε από τι προκαλείται,από ποιες συνήθειες πηγάζει και πως μπορούμε να τις αλλάξουμε και να τις εκριζώσουμε .

Πρόσφατη έρευνα, η οποία διεξήχθη στο πλαίσιο προγράμματος πρόληψης και πρώιμης διάγνωσης της παχυσαρκίας, από το Εργαστήριο Διατροφής & Επιδημιολογίας Νοσημάτων του τμήματος Ιατρικής Πανεπιστημίου Κρήτης, καταδεικνύει πως η ενασχόληση των παιδιών με καθιστικές δραστηριότητες και η παράλληλη έλλειψη άσκησης, είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που προκαλούν το πρόβλημα.
Από τα πλέον χαρακτηριστικά ευρήματα της έρευνας, είναι πως τα παιδιά που παρακολουθούν τις καθημερινές περισσότερο από 3 ώρες τηλεόραση την ημέρα (συγκριτικά με τα παιδιά που δεν παρακολουθούν σχεδόν ποτέ τηλεόραση τις καθημερινές), έχουν:
-   υψηλότερο ΔΜΣ (δείκτη μάζας σώματος)
-   περισσότερο σωματικό λίπος
-   κατά 74% μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν αυξημένη περίμετρο μέσης

Οδηγός φυσικής άσκησης

Στο πλαίσιο του προγράμματος, και κυρίως στον τομέα της πρόληψης της παιδικής παχυσαρκίας, οι ειδικοί κατάρτησαν μια πολύ ενδιαφέρουσα λίστα με συμβουλές, τις οποίες όλοι οι γονείς θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη. Οι πιο σημαντικές είναι, συνοπτικά, οι εξής:
* Τα παιδιά πρέπει να αφιερώνουν περίπου 2 ώρες καθημερινά σε ελεύθερο παιχνίδι ή κάποια οργανωμένη δραστηριότητα: το σχοινάκι, το κυνηγητό, το ποδόσφαιρο, το τρέξιμο, τα παιχνίδια στο πάρκο βοηθούν τόσο την ενδυνάμωση των μυών και των οστών τους, όσο και την ευελιξία και την ισορροπία τους.
* Η φυσική δραστηριότητα θα πρέπει να είναι μέρος της καθημερινής ζωής της οικογένειας, και όχι μια μεμονωμένη απαίτηση που έχουμε από το παιδί μας. Σε αυτό το πλαίσιο, έχει σημασία να του προσφέρουμε παιχνίδια (π.χ. μπάλες, σχοινάκι, κ.ά.) που θα το ενθαρρύνουν να είναι πιο δραστήριο και να το συνοδεύουμε οι ίδιοι σε χώρους που προσφέρονται για παιχνίδι και φυσική δραστηριότητα (π.χ. πάρκα, γήπεδα, παιδικές χαρές).
*Καλό είναι να προκαθορίζουμε στο παιδί το χρόνο που μπορεί να δει τηλεόραση ή να παίξει στον υπολογιστή, βοηθώντας το παράλληλα να επιλέξει αυτό που πραγματικά θέλει να παρακολουθήσει ή να παίξει. Τέλος, καλό είναι να μην έχουμε τηλεόραση στο παιδικό δωμάτιο.
Με την συνεργασία του Φαρατζιάν Πωλ, PhD (Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος στο Διαιτολογικό Γραφείο Nutrimed Γλυφάδας)  

ΠΗΓΗ http://kids.in.gr/kid-related/health/article/?aid=1231325313


Πόσο εύκολα μεταδίδονται τα παθογόνα μικρόβια σε κλειστούς χώρους με μικρά παιδιά που χειρίζονται από κοινού αντικείμενα, όπως σε παιδικούς σταθμούς; Και γιατί, ένα μικρό παιδί με το που επιστρέφει στον παιδικό σταθμό αναπτύσσει συμπτώματα λοίμωξης;
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης αλλάζουν τα δεδομένα σχετικά με αυτά που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για την μετάδοση κοινών μικροβίων ανάμεσα στα μικρά παιδιά.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι δύο μικρόβια κοινά, που προκαλούν πολλές συνήθεις λοιμώξεις σε παιδιά, όπως ωτίτιδες και φαρυγγίτιδες, μπορούν και επιβιώνουν μακριά από το ανθρώπινο σώμα για μακρά χρονικά διαστήματα και σε διάφορα αντικείμενα κοινής χρήσης, όπως παιχνίδια, βιβλία, κρεβατάκια και επιφάνειες.

Πρόκειται για τον στρεπτόκοκκο πνευμονίας και τον πυογόνο στρεπτόκοκκο. Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι τα συγκεκριμένα μικρόβια δεν ζούσαν για πολύ μακριά από το σώμα μας και πέθαιναν γρήγορα πάνω σε αντικείμενα. Δεν φαίνεται όμως να είναι έτσι. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πάνω στις μεμβράνες του ανθρώπινου σώματος αυτά τα μικρόβια φτιάχνουν biofilms, (δηλαδή λεπτές μεμβράνες) κολλώντας έτσι μεταξύ τους και πάνω στην επιφάνεια του σώματος. Με τον τρόπο αυτό γίνονται πιο ανθεκτικά.
Οι ερευνητές έφτασαν στα παραπάνω συμπεράσματα μελετώντας έναν βρεφονηπιακό σταθμό, μετά την λήξη του ωραρίου του και αφού είχε καθαριστεί
Πριν ανοίξει το πρωί, οι ερευνητές πήραν δείγματα από διάφορα παιχνίδια, μαλακά αρκουδάκια, κρεβατάκια, επιφάνειες και βιβλιαράκια μέσα από τον σταθμό.
Τότε διαπίστωσαν ότι, παρά την χθεσινή καθαριότητα, τα αντικείμενα είχαν πάνω τους μεμβράνες από αυτά τα μικρόβια, που άντεξαν τουλάχιστον 12 ώρες μακριά από ανθρώπινα σώματα, και είχαν δημιουργήσει biofilms, προκειμένου να γίνουν πιο ανθεκτικά πάνω στα αντικείμενα, όπως ακριβώς κάνουν και πάνω στην μύτη ή το ανθρώπινο στόμα.
Ειδικά ως προς τα μαλακά παιχνίδια αρκουδάκια κλπ, βρήκαν ότι 4 στα 5 είχαν θετική καλλιέργεια για πνευμονιόκοκκο, ένα από τα κυρίαρχα αίτια διάφορων λοιμώξεων στα μικρά παιδιά, όπως ωτίτιδες, φαρυγγίτιδες, ρινίτιδες, πνευμονίες, σηψαιμία και μηνιγγίτιδα.
Οι ερευνητές προχώρησαν και άλλο. Μελέτησαν μια τέτοια μεμβράνη μικροβίων αφήνοντάς την για ένα μήνα. Διαπίστωσαν ότι ακόμα και μετά από ένα μήνα τα μικρόβια σε αυτήν ήταν ικανά να ασκήσουν παθογόνο δράση.
Άρα κοινά χρησιμοποιούμενα αντικείμενα, που έχουν μολυνθεί  κάποια στιγμή με τέτοια μικρόβια μπορούν να λειτουργήσουν ως ρεζερβουάρ μικροβίων για ώρες, ακόμα και για μήνες και να μεταδώσουν δυνητικές λοιμώξεις σε άτομα που έρχονται σε επαφή με αυτά πολύ αργότερα.
Εννοείται ότι η συγκεκριμένη έρευνα δεν έχει στόχο την μικροβιοφοβία ή την υπερβολική υγιεινή. Τα μικρόβια είναι ένας παράγοντας, αλλά η επιστήμη γνωρίζει καλά ότι μεγάλο ρόλο παίζει η άμυνα του οργανισμού του παιδιού, το μικροβιακό φορτίο, η διατροφή κλπ, ως προς το αν τα μικρόβια αυτά θα παραμείνουν στο δέρμα χωρίς να προκαλέσουν τίποτα ή αν θα προκαλέσουν σοβαρή λοίμωξη.
Μετά τους πρώτους 6 μήνες της ζωής, είναι φυσιολογικό και θεμιτό να υπάρχει έκθεση σε κοινά μικρόβια στο περιβάλλον και να περάσει το παιδί κάποιες ιώσεις που βοηθούν το αμυντικό του σύστημα να ωριμάσει. Αλλά με μέτρο.
Η καθημερινή έκθεση και συγχρωτισμός με άλλα μικρά παιδιά πρώιμα, πολλά για πολλές ώρες μέσα σε ένα δωμάτιο κάθε μέρα, δεν είναι η συνήθης έκθεση, είναι υπερβολική έκθεση.
Δεν εκπλήσσει επομένως η κοινή διαπίστωση γονιών και γιατρών που παρατηρούν ένα παιδί που πάει για πρώτη φορά σε παιδικό σταθμό να περνάει μήνες, ίσως μια ολόκληρη πρώτη χρονιά, συνεχώς άρρωστο, με ίωση κάθε εβδομάδα.
Πριν τα 2 ½ χρόνια της ζωής του παιδιού, η απόφαση για να πάει ένα βρέφος σε παιδικό σταθμό μπορεί να είναι η μόνη λύση και αναγκαιότητα για την οικογένεια. Οι γονείς όμως θα πρέπει να γνωρίζουν όλα τα δεδομένα και να στηρίζουν τις αποφάσεις τους σε πλήρη ενημέρωση.
Αυτή η ενημέρωση πρέπει να περιλαμβάνει το γεγονός ότι η έκθεση σε ιώσεις και μικρόβια θα είναι έντονη και πρώιμη, και ότι ο το μικρό παιδί έχει ανάγκη από κύρια φροντίδα ένα προς ένα, με κύρια προτεραιότητα την συναισθηματική κάλυψη σε αυτήν την ηλικία και όχι τις γνώσεις ή την «κοινωνικοποίηση».
Επομένως η απόφαση για παιδικό σταθμό πριν τα 2 έτη δεν πρέπει να λαμβάνεται ελαφρά την καρδία, αλλά μόνο ως αναγκαιότητα, όταν άλλες σχετικά καλές εναλλακτικές λύσεις, όπως φροντίδα στον σπίτι από νταντά ή από γιαγιά έχουν αποκλειστεί.
Τι χρειάζεται ένας σωστός παιδικός σταθμός
Να καθαρίζεται συχνά και ικανοποιητικά

Να υπάρχει συχνός, επαρκής αερισμός των χώρων

Τα παιδιά να βγαίνουν κάθε μέρα έξω, και να μην κλείνονται σε ένα δωμάτιο για όλο τον χειμώνα επειδή «έχει κρύο» (δηλαδή είναι πιο δύσκολο για το προσωπικό του παιδικού να οργανώσουν κατάλληλα το ντύσιμο των παιδιών ώστε να βγαίνουν τακτικά)

Να υπάρχει όριο στον αριθμό των παιδιών και των ατόμων που βρίσκονται μέσα σε ένα δωμάτιο

Να ενημερώνονται συνεχώς οι γονείς να μην στέλνουν τα παιδιά τους όταν έχουν οξεία έναρξη λοίμωξης (καταρροή, πυρετό, ανορεξία κλπ)

Με τη συνεργασία της Χρυσάνθης Λαθήρα, παιδίατρος

ΠΗΓΗ http://kids.in.gr/kid-related/health/article/?aid=1231351576

Αγάπη και αρμονία στην οικογένεια είναι οι λέξεις-κλειδί για ένα συναισθηματικά ασφαλές παιδί. Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα τσακωθείτε μπροστά του, ξανασκεφτείτε το.
Της Τούσας Ζάππα
Με τη συνεργασία της Σοφίας Χατζηδημητρίου, ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια
Ας είμαστε ρεαλιστές. Όλα τα ζευγάρια τσακώνονται. Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, να διαφωνήσει, να νευριάσει. Το θέμα είναι από εκεί και πέρα τι γίνεται. Πώς λύνουμε τα προβλήματα, πώς ξεπερνάμε την κρίση, πώς απαλύνουμε την ένταση. Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία για την αρμονική σχέση με το σύντροφό μας, αλλά κυρίως για τον ψυχισμό του παιδιού, το οποίο μπορεί να είναι παρόν στον καβγά. Η καλή σχέση του ζευγαριού, όπως λένε οι ειδικοί, δημιουργεί ευτυχισμένα και ασφαλή παιδιά. Γι’ αυτό ακριβώς χρειάζεται να προσέχετε κάθε φορά που ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Επειδή πάντα εκεί, δίπλα στον κόμπο, υπάρχει μια παιδική ψυχή.
Αρμονική σχέση
Οι ειδικοί το τονίζουν συνέχεια: δεν υπάρχει η τέλεια οικογένεια. Κάθε οικογένεια έχει τα δυνατά της σημεία, αλλά και τις αδυναμίες της, τα προβλήματα και τις προκλήσεις της. Δεν υπάρχει τέλειο ζευγάρι. Κάθε ζευγάρι μοιράζεται την αγάπη του, αλλά και τις εντάσεις του, τις καλές στιγμές, αλλά και τις δυσκολίες του. Γι’ αυτό, ακόμη και τα άτομα που αγαπιούνται πολύ μαλώνουν. Όταν δυο άνθρωποι ζουν και περνούν πολλές ώρες μαζί κάθε μέρα (για χρόνια) είναι φυσικό να έχουν κάποιες στιγμές διαφωνίες. Τσακωμοί υπάρχουν μεταξύ όλων των ανθρώπων κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Το θέμα είναι αν αυτοί κυβερνούν τη σχέση του ζευγαριού και τη φθείρουν ή όχι. Μια αρμονική σχέση μπορεί να έχει καβγάδες, μόνο που συνήθως λύνονται γρήγορα. Ο καθένας καταλαβαίνει το ρόλο που έχει παίξει στη διαφωνία, ελέγχει τον εαυτό του και δεν αφήνει την κατάσταση να φτάσει στα άκρα. Αν ένα ζευγάρι δεν μαλώνει ποτέ, δεν διαφωνεί και είναι πάντα σε ροζ σύννεφα, τότε ή δεν ζει στην πραγματικότητα ή κι οι δύο προσποιούνται, οπότε τα προβλήματα θα εμφανιστούν αργότερα. Οι σχέσεις όμως των γονιών επηρεάζουν το παιδί. Οι αρμονικές με θετικούς τρόπους και οι δυσλειτουργικές με αρνητικούς. Τι σημαίνει όμως αρμονική σχέση; Σημαίνει αλληλοϋποστήριξη σε κάθε δυσκολία, σεβασμός στη διαφορετική άποψη του άλλου και υποχώρηση σε κάθε υποψία έντασης. Αρμονικό ζευγάρι είναι αυτό στο οποίο ο ένας στηρίζει τον άλλο στο μεγάλωμα του παιδιού και ο ένας συμπληρώνει το κενό του άλλου. Και βέβαια, μη νομίζουμε ότι τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν όταν βρίσκονται σε πολύ μικρή ηλικία. Αντιλαμβάνονται την ατμόσφαιρα γύρω τους από την πρώτη κιόλας μέρα της ζωής τους. Ρουφάνε εντυπώσεις και εμπειρίες, οι οποίες αποτυπώνονται στον ψυχισμό τους ακόμα κι αν δεν μπορούν αργότερα να μπουν σε λέξεις ή να τις ανακαλέσουν ως εικόνες και αναμνήσεις.
Θετική επίλυση
Ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς χειρίζονται τις τυχόν διαφορές τους έχει μεγάλη επίδραση στη συναισθηματική εξέλιξη του παιδιού, αλλά και στην προσαρμογή του στην κοινωνία. Αν λύσουμε την ένταση με τρόπο διαλεκτικό, με θετική διάθεση για αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, τα παιδιά θα νιώσουν ασφάλεια. Πέρα απ’ αυτό, θα πάρουν κι ένα σημαντικό μάθημα ζωής, αφού θα δουν ότι το όποιο πρόβλημα λύνεται όταν το συζητάμε και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις, αντί να πετάμε κατηγορίες δεξιά κι αριστερά. Όταν η σχέση μεταξύ των γονιών λειτουργεί καλά, το παιδί κερδίζει συναισθηματική ασφάλεια, που είναι απαραίτητη για να μπορέσει να ανοιχτεί σε άλλους ανθρώπους και να δημιουργήσει υγιείς σχέσεις. Ο τρόπος που σχετίζονται οι γονείς μεταξύ τους –και για τα δύσκολα και για τα εύκολα– λειτουργεί ως παράδειγμα που εντυπώνεται στην ψυχή του παιδιού και αναπαράγεται στην ενήλικη ζωή του. Ένα παιδί του οποίου οι γονείς τα πάνε καλά θα διαλέξει μετά ως ενήλικος διαφορετικές σχέσεις απ’ ό,τι ένα παιδί που μεγάλωσε με καβγάδες και εντάσεις. Ως ενήλικοι πληρώνουμε την ανεπάρκεια και τα προβλήματα των γονιών μας. Είναι κανόνας. Αυτό σημαίνει ότι όταν τα όποια προβλήματα παραμένουν σε φυσιολογικά όρια, εξίσου φυσιολογική θα είναι και η ενήλικη ζωή του παιδιού.
Προβληματικοί καβγάδες
Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, ακόμα κι όταν οι διαμάχες των γονιών ήταν σε μικρή κλίμακα, προκαλούσαν στα παιδιά αρνητικά συναισθήματα στην καθημερινή τους ζωή, συναισθηματική ανασφάλεια και προβλήματα συμπεριφοράς. Οι καβγάδες και οι εντάσεις μεταξύ των γονιών επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή των παιδιών, που μπορεί να παρουσιάσουν προβλήματα ύπνου (κοιμούνται λιγότερο κι έχουν ανήσυχο ύπνο), προβλήματα προσαρμογής και διάθεσης (νευρικότητα, επιθετικότητα, άγχος), αλλά και προβλήματα στις σχολικές τους επιδόσεις. Βρέθηκε ότι σε οικογένειες με μέτριες έως σοβαρής κλίμακας συγκρούσεις τα παιδιά χάνουν τουλάχιστον τριάντα λεπτά του ύπνου τους κάθε βράδυ. Όταν οι γονείς καβγαδίζουν, κλονίζεται η συναισθηματική ασφάλεια του παιδιού, το οποίο χάνει την αυτοπεποίθησή του, αλλά και την εμπιστοσύνη του στους άλλους. Διστάζει σε κάθε βήμα της ζωής του, αφού δυσκολεύεται να στηριχτεί στον εαυτό του ή στους γύρω του. Μπορεί ακόμη να γίνει πιο κλειστό, πιο επιφυλακτικό, πιο επιθετικό. Ένα παιδί που μεγαλώνει σε περιβάλλον γκρίνιας και επιθετικότητας θα εξελιχθεί σε έναν ενήλικο χωρίς κέφι, που δεν θα απολαμβάνει τη χαρά της ζωής και δεν θα βλέπει τις σχέσεις και τη ζωή του αισιόδοξα. Είναι πολύ πιθανό επίσης να αντιγράψει αυτό το μοντέλο συμβίωσης και να δημιουργήσει ένα γάμο με εντάσεις και καβγάδες. Αν η σχέση των γονιών είναι συγκρουσιακή, το παιδί, με κάποιον τρόπο, όταν ενηλικιωθεί θα κάνει σχέσεις στις οποίες θα επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο. Κι αν αναρωτιέται τι γίνεται κάθε φορά και βρίσκει ένα σύντροφο με τον οποίο μαλώνει συνέχεια, η απάντηση είναι ότι έχει μάθει πως με αυτό τον τρόπο συνδέονται οι άνθρωποι. Αυτό έβλεπε γύρω του, αυτό είχε ως βίωμα, έτσι νομίζει πως σχετίζονται οι άνθρωποι. Η σχέση των γονιών του έχει άμεση επίδραση στη συναισθηματική του ωριμότητα.
Αρχές και πρακτικές για μια αρμονική σχέση και για διαφωνίες που δεν καταλήγουν σε καβγάδες
-Εκτίμηση, σεβασμός, αναγνώριση της προσφοράς του συντρόφου σας, μοίρασμα οικογενειακών υποχρεώσεων, συνεργασία και αλληλοϋποστήριξη είναι έννοιες κλειδιά για να τα βγάλετε πέρα στις δύσκολες στιγμές.
-Την επόμενη φορά που θα θυμώσετε και θα είστε έτοιμοι να μαλώσετε, να φωνάξετε, να καβγαδίσετε, σκεφτείτε την επίδραση που θα έχει η συμπεριφορά σας στη συναισθηματική εξέλιξη του παιδιού.
-Μην ανακατεύετε το παιδί στις δικές σας διαμάχες, κρατήστε το μακριά από οποιαδήποτε σύγκρουση.
-Αν μια διαμάχη σας γίνεται αντιληπτή από τα παιδιά κι εσείς καταφέρετε να τη λύσετε με κατανόηση, αμοιβαίες υποχωρήσεις και καλή θέληση, κάντε το μπροστά τους. Θα είναι ένα μάθημα ζωής, αλλά και ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας που πρέπει να νιώθουν.
-Σιωπηλή εχθρότητα με την ελπίδα ότι τα παιδιά δεν θα την αντιληφθούν δεν υφίσταται. Μπορούν να αφουγκράζονται τους ήχους της σιωπής.
-Μην καταμετράτε τα αρνητικά σημεία στο χαρακτήρα και στη συμπεριφορά του συντρόφου σας. Δώστε έμφαση σε ό,τι θετικό κάνει και σκέφτεται.
-Μάθετε την έννοια της συγγνώμης. Συγχωρήστε κάποια άκαιρη λέξη ή πράξη και, ακόμα καλύτερα, ξεχάστε την και μην την ανακαλείτε κάθε φορά που έχετε νεύρα.
-Υποχωρήστε. Τις στιγμές που έχετε αντίθετη άποψη για κάποιο θέμα, οι αμοιβαίες υποχωρήσεις με καλή θέληση αποτρέπουν τον καβγά.
-Σεβαστείτε την παρουσία ενός νέου τρίτου ανθρώπου. Η όποια διαφωνία να επιλύεται ιδιωτικά και με όσο το δυνατό λιγότερη ένταση.
-Δείχνοντας πώς διευθετούμε τις δικές μας διαφωνίες, δείχνουμε και στο παιδί το δρόμο να κάνει το ίδιο και στις δικές του. Το παιδί αντιγράφει όλες τις συμπεριφορές. Πώς να αγαπάει, πώς να διαφωνεί, πώς να στηρίζει, πώς να λύνει μια διαφορά.


“Να υπόσχεσαι μόνο όσα μπορείς να πραγματοποιήσεις. Να πραγματοποιείς όμως, περισσότερα από όσα υποσχέθηκες!” J. Brown, Αμερικανός συγγραφέας
Οι άνθρωποι δίνουμε μεγάλη σημασία και αξία στις υποσχέσεις. Η υπόσχεση είναι η βάση της συλλογικής μας ζωής και θεωρείται σημαντική πτυχή της ανθρώπινης συνύπαρξης. Κάθε υπόσχεση που δίνουμε συνδέεται άμεσα με τη διαβεβαίωση για την εκπλήρωσή της, και τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτήν αναμένουν πως οι όροι θα τηρηθούν.
Όταν δεν τηρείται μια συμφωνία ή υπόσχεση, ο καθένας από εμάς το αντιλαμβάνεται αυτό ως κάτι κακό. Όταν κάποιος δεν τηρεί αυτό που υποσχέθηκε, μας δημιουργεί συναισθήματα αβεβαιότητας και ουσιαστικά κλονίζει την εμπιστοσύνη που του έχουμε. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να δημιουργήσει συγκρούσεις και να διαταράξει τη σχέση μας με το άλλο πρόσωπο. Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους;
Όταν οι γονείς υπόσχονται…
Πολλοί ίσως είναι οι γονείς που δεν έχουν κρατήσει υπόσχεση στα παιδιά τους. Μπορεί να υποσχέθηκαν πως θα γυρίσουν μια συγκεκριμένη ώρα στο σπίτι, ή πως θα κάνουν μαζί μια δραστηριότητα αλλά τελικά να μην κατάφεραν. Αν και το απρόοπτο ή το έκτακτο είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και να σπάσει την υπόσχεση, όταν η αθέτησή της επαναλαμβάνεται συστηματικά τα παιδιά δεν μένουν ανεπηρέαστα.
Για τα παιδιά οι γονείς είναι το κέντρο του κόσμου τους, και όταν δεν τηρούν αυτά που τους υπόσχονται είναι σαν να γκρεμίζεται ένα κομμάτι από αυτόν. Η αθέτηση της υπόσχεσης μπορεί να θυμώσει και να απογοητεύσει τα παιδιά γιατί την αντιλαμβάνονται ως έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπό τους. Επίσης, μπορεί να τα κάνει να αισθανθούν ανασφάλεια και να αρχίσουν να αμφιβάλλουν για την αξιοπιστία των γονιών τους.
Για τα παιδιά οι γονείς είναι οι πρώτοι τους δάσκαλοι. Οι προσδοκίες και οι εμπειρίες που έχουν από τους γονείς, διαμορφώνουν τις προσδοκίες που έχουν για τον κόσμο. Όταν οι γονείς σπάνε τις υποσχέσεις τους, τα παιδιά μαθαίνουν πως οι άνθρωποι είναι αναξιόπιστοι και δεν μπορούν να τους εμπιστευτούν.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Οι γονείς πρέπει να προσπαθήσουν να είναι συνεπείς σε αυτά που υπόσχονται στα παιδιά. Αν θεωρήσουν πως κάτι είναι πολύ πιθανό να μην τηρηθεί από αυτό που θα υποσχεθούν, είναι προτιμότερο να μην υποσχεθούν καθόλου.
Επειδή όμως το λάθος πάντοτε μπορεί να συμβεί και μια υπόσχεση να μην μπορέσει τελικά να κρατηθεί, τότε οι γονείς το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν είναι να αναγνωρίσουν το λάθος τους και να ζητήσουν συγγνώμη. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά διδάσκονται να ζητούν και τα ίδια συγγνώμη όταν κάνουν κάποιο λάθος, αλλά παράλληλα γνωρίζουν πως οι γονείς σέβονται τα συναισθήματά τους.
Όταν τα σχέδια πρέπει να αλλάξουν και να ανατραπεί το αρχικό πλάνο που θα οδηγούσε στην τήρηση της υπόσχεσης, οι γονείς πρέπει να ενημερώσουν και να εξηγήσουν στο παιδί τι συνέβη, και όχι να περιμένουν να φέρει το ίδιο το θέμα ή να ελπίζουν πως θα το ξεχάσει.
Τα παιδιά δεν έχουν τις ίδιες πιέσεις και περισπασμούς όπως εμείς οι μεγάλοι, και τα φρέσκα κύτταρα του εγκεφάλου τους δεν τους επιτρέπουν να ξεχνούν εύκολα αυτά που τους λένε οι γονείς. Είτε υπόσχονται μέσα σε φωνές και φασαρία, είτε υπόσχονται νωρίς το πρωί ή αργά το βράδυ, η υπόσχεση των γονιών γίνεται κάτι που τα παιδιά προσδοκούν όλη την ημέρα, όλη την εβδομάδα, ακόμη και ολόκληρο το μήνα αν χρειαστεί.
Την επόμενη φορά επομένως είναι καλό να σκεφτούν διπλά οι γονείς τι θα υποσχεθούν, αν θέλουν να δουν το παιδί τους να εμπιστεύεται τόσο τους ίδιους, όσο και τον κόσμο γύρω του!



Το πρώτο και σημαντικότερο λάθος, που διαπράττουν οι γονείς είναι το ότι ξεχνούν πάνω από όλα ότι είναι άνθρωποι με αδυναμίες, ελαττώματα, δεν είναι παντογνώστες και σίγουρα κάνουν λάθη στην αγωγή των παιδιών τους, τα οποία όμως μπορούν να τα συνειδητοποιήσουν και να μην τα επαναλάβουν.
Οι γονείς πρέπει να αποκτήσουν γνώσεις για την ανατροφή των παιδών, να προετοιμάζονται για τα ενδεχόμενα μελλοντικά προβληματα και να δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις για αρμονική συνεργασία, τόσο μεταξύ τους όσο και με τα παιδιά, Η συμπεριφορά τους προς τα παιδιά, επηρρεάζει όχι μόνο την σχέση που θα έχουν με τα παιδιά λλά και ολόκληρη των ανάπτυξη του χαρακτήρα των παιδιών.
Ας δούμε όμως κάποια λάθη, τα οποία κάνουν οι γονείς, χωρίς να τα συνειδητοποιούν.
α) Πολλοί γονείς στην προσπάθειά τους να καθοδηγήσουν, να συμβουλέψουν και να προστατέψουν τα παιδιά, με σκοπό να τα κάνουν ευτυχισμένα κι επιτυχημένα στη ζωή, τα καταπιέζουν, καταπνίγουν τις επιθυμίες τους και δεν τους δίνουν περιθώρια για πρωτοβουλίες και αυτονομία. Τα παιδιά, νιώθουν ανίκανα να κάνουν κάτι μόνα τους και πιστεύουν ότι είναι κλεισμένα σε χρυσό κλουβί. Πρέπει να δίνουν κάποιες ελευθερίες στα παιδιά, όχι όμως να καταλήγουν στην ασυδοσία.(78)

β) Οι γονείς με την καταπιεστική και αποκλειστική αγάπη που δείχνουν στα παιδιά (και την ίδια αγάπη προσδοκούν να εισπράξουν) τα αποξενώνουν από τον έξω κόσμο, τα εμποδίζουν στο να κάνουν φιλίες και γνωριμίες και τέλος τα παιδιά αυτά γίνονται ενήλικες μοναχικοί, εσωστρεφείς, με προβλήματα κοινωνικής συμπεριφοράς και συναναστροφής. Το κάθε παιδί έχει ανάγκη από την απεριόριστη αγάπη των γονιών του, αλλά αυτή η αγάπη δεν πρέπει να τα κανει να εξαρτώνται από τους γονείς και να μην μπορούν να αποκολληθούν από αυτούς.(79)

γ) Από την άλλη, οι εντελώς αδιάφοροι γονείς, οι γονείς δηλ. που δεν δίνουν σημασία στα προβλήματα και στις ανάγκες των παιδιών, δεν τους προσφέρουν αγάπη και φροντίδα, δημιουργούν ψυχολογικές διαταραχές και νοητική καθυστέρηση στα παιδιά, τα οποία νιώθουν μόνα, εγκατελειμένα και αποξενωμένα. Κι αυτό γιατί η ψυχολογική ανάγκη του παιδιού να αγαπά και να αγπιέται, να φροντίζεται, να νιώθει ασφαλές, δεν ικανοποιείται κι έτσι δημιουργούνται ανεπανόρθωτες ψυχικές βλάβες και τραύματα. Ο Nobel λέει:
"Το παιδί που μεγαλώνει με επιδοκιμασία, μαθαίνει να αγαπά τον εαυτό του.
Το παιδί που μεγαλώνει με ασφάλεια μαθαίνει να πιστεύει στον εαυτό του.
Το παιδί που μεγαλώνει με αποδοχή και φιλία, μαθαίνει να αγαπά τον κόσμο."(80)

δ) Οι γονείς ξεχνάνε να συμπεριφέρονται μερικές φορές σαν τα παιδια, να παίζουν μαζί τους, να προσπαθούν να σκέφτοναι όπως τα παιδιά, ώστε να καταλαβάινουν τον τρόπο και την αιτία των πράξεών τους και απαιτούν από τα παιδιά να φέρονται, να σκέφτονται και να ενεργούν όπως οι μεγάλοι, κάτι που είναι αρκετά δύσκολο. Οι γονείς απαιτούν την τελειότητα από τα παιδιά στην συμπεριφορά τους και τυφλή υπακοή στο πρόσωπό τους, έχοντας βέβαια, τις περισσότερες φορές, καλό κίνητρο. Ο τρόπος όμως που εκφράζουν την απαίτηση αυτή είναι αυταρχικός και βίαιος.(81)

ε) Πολλά λάθη γίνονται από τους γονείς ανάλογα με τη σειρά της γέννησης των παιδιών.
Κυρίως στο πρωτότοκο παιδί, κάνουν οι γονείς τα περισσότερα λάθη, από άγνοια και από έλλεψη εμπειρίας. Οι γονείς φτάνουν σε υπερβολές και παραφέρονται, όσον αφορά την διαπαιδαγώγησή του. Με την γέννηση των άλλων παιδιών, οι γονείς κάνουν συγκρίσεις με το πρωτότοκο και ίσως να αδιαφορήσουν και να το παραμερίσουν με τον ερχομό του δεύτερου παιδιού, δίνοντας περισσότερη προσοχή στο νέο μέλος της οικογενείας.
Στο τελευταίο παιδί, οι φροντίδες και η προσοχή που του δίνουν είναι μερικές φορές υπερβολικές και καταπιεστικές με αποτέλεσμα το παιδί να εξαρτάται αποκλειστικά από τους γονείς, να μην έχει δική του πρωτοβουλία και γνώμη, να μην είναι αυτόνομο και να νιώθει καταπίεση και ασφυκτική αγπάπη. Τα μεγαλύτερα αδέλφια του, βλέποντας την ιδιαίτερη προσοχή και αγάπη που του δείχνουν οι γονείς, υπάρχει περίπτωση να ζηλέψουν και να του κρατήσουν κακία, μιας και συγκεντρώνει όλα τα προνόμια των γονιών του.
Το μεσαίο παιδί, συγκεντρώνει τα λιγότερα προνόμια και τη λιγότερη προσοχή των γονιών και ίσως και κάποια αδιαφορία εκ μέρους τους μιας και αφιερώνουν την περισσότερη φροντίδα τους στο τελευταίο παιδί τους.
Το μοναχοπαίδι, αν κι έχει την αποκλειστική φροντίδα και μέριμνα των γονιών του, μιας και μεγαλώνει σε κλίμα υπερπροστατευτικό και σε περιβάλλον μεγάλων, νιώθει ανασφάλεια στην επαφή του με τα άλλα παιδιά, γίνεται απαιτητικό, ανυπόμονο και επίμονο στις απαιτήσεις του, τις οποίες συνήθως τις πραγματοποιούν οι γονείς του και δυσκολεύεται στις σχέσεις του, μιας και έχει μάθει να τα έχει όλα δικά του και δεν γνωρίζει την άρνηση. Οι γονείς για να αποφύγουν την διαμόρφωση ενός δύστροπου χαρακτήρα και την προσκόλληση μαζί τους, πρέπει να το παροτρέπουν να κάνει παρέα και με άλλα παιδά, να μην είναι συνέχεια μαζί τους, να μην του δείχνουν υπερβολική αδυναμία και αφοσίωση και καλό θα ήταν να το πήγαιναν στο νηπιαγωγείο, για να έρθει σε επαφή φε άλλα παιδιά και να κοινωνικοποιηθεί σωστά.(82)
στ) Τέλος, θα πρέπει να αναφερθούν συνοπτικά κάποια σημαντικά λάθη που κάνουν οι γονείς:

  • Δεν σέβονται την προσωπικότητα του παιδιού και το θεωρούν ως κτήμα τους.
  • Τρομοκράτηση με σωματικές ποινές και ψυχολογική βία
  • Υπερβολική επίβλεψη και αφαίρεση δικαιωμάτων με αποτέλεσμα το παιδί να νιώθει ανίκανο να κάνει οτιδήποτε
  • Συνεχής γκρίνια, μαλώματα και τιμωρίες για μη ουσιαστικά προβλήματα, με παράλληλη ταπείνωση του εγωισμού του παιδιού.
  • Αδιαφορία και έλλειψη τρυφερότητας και αγάπης.
  • Δημιουργία καταστάσεων που ευνοούν την ανισότητα των δύο φύλων.(83)

    ΠΗΓΗ http://paroutsas.jmc.gr/family/mistakes.htm

Τρώμε έξω!
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να θυμάστε είναι πώς εμείς οι γονείς αποτελούμε πρότυπα για τα παιδιά μας. Έτσι, αν θέλετε να τα ενθαρρύνετε να τρέφονται σωστά όταν τρώνε εκτός σπιτιού, εσείς πρώτοι θα πρέπει να δώσετε το καλό παράδειγμα! Από κει και πέρα, έστω κι αν το φαγητό εκτός σπιτιού είναι λιγότερο υγιεινό, μπορείτε με λίγη προσοχή να καταλήξετε σε θρεπτικές επιλογές – τόσο για εσάς όσο και για τα παιδιά.
Για να το πετύχετε αυτό, δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε μερικές συστάσεις στις οποίες συμφωνούν οι ειδικοί ώστε να τρώτε όσο το δυνατόν καλύτερα και πιο θρεπτικά όλοι στην οικογένεια! Ποιες είναι αυτές; Έχουμε και λέμε:
  • Φροντίζετε να υπάρχει πάντα τουλάχιστον ένα είδος σαλάτας στο τραπέζι. Αν είναι δυνατόν, παραγγέλνετε περισσότερα είδη λαχανικών (ωμές σαλάτες, βραστά λαχανικά και χόρτα) για να αυξήσετε τις πιθανότητες να αρέσει στο παιδί σας κάποιο είδος λαχανικού και άρα να το προτιμήσει.
  • Αποφεύγετε το ψωμί και τα ορεκτικά. Η σαλάτα με κάποιο απλό τυρί (όχι σαγανάκι) ή κάποια πίτα όπως χορτόπιτα ή τυρόπιτα, αρκούν για πρώτο πιάτο. Έτσι τα παιδιά θα έχουν ακόμη όρεξη για το κυρίως πιάτο.
  • Αν τα παιδιά σας είναι μεγαλύτερα μια καλή ιδέα είναι να συμπεριλάβετε στην παραγγελία σας κάποιες τοπικές γεύσεις, αφού τα προϊόντα αυτά είναι πάντα αγνά (και συνήθως πολύ νόστιμα!).
  • Για την παραγγελία του κυρίως πιάτου προτιμήστε τρόπους μαγειρέματος που δεν επιβαρύνουν το φαγητό με τα βλαβερά κορεσμένα λιπαρά. Ψάξτε στο μενού για όρους όπως «στον ατμό», «βραστό», «ψητό στο φούρνο», «στο γκριλ», «ποσέ», «ελαφρά σοταρισμένο». Αποφύγετε την συχνή κατανάλωση τροφών που έρχονται με τους χαρακτηρισμούς «σάλτσα βουτύρου», «τηγανιτό», «τραγανό», «σάλτσα κρέμας ή τυριού», «ογκρατέν», «εσκαλόπ», «μαριναρισμένο σε λάδι», «στιφάδο» και «σοτέ».
  • Προτιμήστε ψάρια, όσπρια και λαδερά και όχι μόνο κρέας ή ζυμαρικά.
  • Αποφύγετε να παραγγείλετε κάποιο αναψυκτικό ακόμα και για σας γιατί δεν θα είναι καθόλου εύκολο να το αρνηθείτε στο παιδί. Το νεράκι είναι το καλύτερο ποτό στον κόσμο.   

Της Ελένης Δασκαλάκη, με τη συνεργασία της Γεωργίας Καπώλη, Κλινική Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, MSc Αντιπρόεδρος Ελληνικής Διατροφολογικής Εταιρείας 

 http://www.paidimag.gr/article/357635/trome-exo-

Το λεξικό της εγκυμοσύνης από το Α έως το Λ

SYLLHPSH_LEXIKO EGKYMOSYNHS A MEROSΈνα πρακτικό, ενημερωτικό και ενημερωμένο "λεξικό" με θέματα υγείας, διατροφής, προετοιμασίας για την άφιξη του μωρού και πρακτικές συμβουλές για την καθημερινότητα της μέλλουσας μαμάς. Το πιο τρυφερό λεξικό του κόσμου!
Α όπως…
Αμνιακό Υγρό
Περιβάλει το μωρό μέσα στη ζεστή φωλιά της μήτρας σας και λειτουργεί σαν προστατευτικό στρώμα ανάμεσα στο έμβρυο και το εξωτερικό περιβάλλον. Το αμνιακό υγρό θα περιβάλει το μωρό σας για όλο το διάστημα της εγκυμοσύνης και περίπου 1 στις 4 κυήσεις φτάνουν στον τοκετό με το "σπάσιμο των νερών", δηλαδή τη ρήξη του αμνιακού σάκου και την απώλεια των υγρών. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να ενημερώσετε το γιατρό σας.
Β όπως…
Βότανα
Η χρήση των βοτάνων, όπως αιθέρια έλαια, βοτανοθεραπεία, καλλυντικές θεραπείες, ροφήματα κ.λπ. στην περίοδο της εγκυμοσύνης θα πρέπει να γίνεται με τη συμβουλή του γιατρού σας, κι αυτό γιατί ορισμένα βότανα έχουν δράση που μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στην εγκυμοσύνη σας. Φυσικά, υπάρχουν βότανα που όχι απλά δεν βλάπτουν αλλά μπορεί να σας βοηθήσουν πολύ σε αυτή την τόσο ευαίσθητη χρονική περίοδο της ζωής σας και χρησιμοποιούνται από την αρχαιότητα στον ελληνικό ή σε άλλους πολιτισμούς. Ενημερωθείτε σχετικά από το γυναικολόγο σας.
Γ όπως…
Γυναικολόγος

Είναι ο συνοδοιπόρος σας στην πορεία της εγκυμοσύνης. Πέρα από τις προγραμματισμένες επισκέψεις στο ιατρείο του ή στο μαιευτήριο για τις τυπικές εξετάσεις είναι ο άνθρωπος στον οποίο θα πρέπει να εκφράζετε τις ανησυχίες και τους φόβους σας για να σας προφέρει την εμπεριστατωμένη συμβουλή του. Πέρα από τον ιατρικό του ρόλο, ο γυναικολόγος έχει ρόλο συμβούλου και πολύτιμου συμπαραστάτη σ αυτή την υπέροχη περιπέτεια.
Δ όπως…
Διακοπές

Αν και το καλοκαιράκι πέρασε, το φθινόπωρο είναι ιδανική εποχή για ολιγοήμερες διακοπές που θα βοηθήσουν να ξεκουραστείτε σωματικά και ψυχικά. Αν έχετε κι άλλο παιδί και υπάρχει η δυνατότητα, αφήστε το ένα Σαββατοκύριακο στη γιαγιά και τον παππού και πηγαίνετε μια μικρή εκδρομή με το σύντροφό σας. Είναι κάτι που το χρειάζεστε κι οι δύο και θα είναι λίγο δυσκολότερο όταν θα γεννηθεί και το δεύτερο παιδί σας.

Ε όπως…
Επισκληρίδιος αναισθησία
Είναι μια αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης του πόνου του τοκετού ή αναισθητοποίησης προκειμένου να γίνει καισαρική τομή. Η αναισθησία γίνεται αφού η διαστολή του τραχήλου έχει φτάσει στα 4 εκατοστά και εισάγεται στο μεσοσπονδύλιο διάστημα ένας λεπτός καθετήρας απ όπου ο αναισθησιολόγος χορηγεί φάρμακο στην πορεία του τοκετού. Είναι μια ανώδυνη μέθοδος και ουσιαστικά χωρίς παρενέργειες.
Ζ όπως…
Ζυγαριά

Φίλος ή εχθρός; Και τα δύο! Το εβδομαδιαίο ζύγισμα θα σας βοηθήσει να παρακολουθείτε και να κρατήσετε, αν χρειαστεί, έναν έλεγχο στην αύξηση του βάρους σας, χωρίς υπερβολές όμως. Απ την άλλη πλευρά, ενημερώστε αμέσως το γιατρό σας αν εντοπίσετε απότομη αύξηση του βάρους (1,5 με 2 κιλά σε λίγες μέρες) σε συνδυασμό με ζαλάδα, ναυτία και πρήξιμο των άκρων γιατί μπορεί να είναι σύμπτωμα προεκλαμψίας.
Η όπως…
Ήλιος

Όλες τις εποχές του χρόνου ο ήλιος λάμπει στη χώρα μας! Και η εγκυμοσύνη κάνει ακόμη πιο ευαίσθητο το δέρμα σας. Χρησιμοποιήστε λοιπόν καθημερινά αντηλιακή κρέμα τους μήνες με μεγάλη ηλιοφάνεια και ενυδατική κρέμα ημέρας με αντηλιακή προστασία το χειμώνα.
Θ όπως…
Θηλασμός

Αν σκοπεύετε να θηλάσετε αποκλειστικά ζητήστε να σας δώσουν το μωρό αμέσως μόλις γεννηθεί για να το βάλετε στο μαστό σας. Έτσι θα εκμεταλλευτείτε μια φάση εγρήγορσης στην οποία είναι το νεογέννητο την πρώτη ώρα της ζωής του και επιπλέον θα δώσετε το σήμα στον οργανισμό σας να παράγει πιο γρήγορα γάλα. Όσο για την ποσότητά του, μην ανησυχείτε καθόλου. Η φύση έχει προβλέψει τα πάντα!
Ι όπως…
Ιώσεις

Στην περίοδο της εγκυμοσύνης το ανοσοποιητικό σας σύστημα λειτουργεί πολύ αποτελεσματικά. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν κινδυνεύετε από τις ιώσεις που μας τριγυρίζουν, όπως αυτή της γρίπης. Ο μόνος τρόπος να προστατευτείτε είναι να αποφεύγετε τις περιόδους έξαρσης τους κλειστούς χώρους, όπως π.χ. κινηματογράφο και θέατρο, μέσα μαζικής μεταφοράς, και να τηρείτε με σχολαστικότητα τους κανόνες υγιεινής (τακτικό πλύσιμο χεριών, χρήση χαρτομάντιλων, αποφυγή φιλιών κ.λπ.).
Κ όπως…
Κούραση

Το πρώτο και το τρίτο τρίμηνο θα νιώθετε ευκολότερα κουρασμένη κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό αφού ο οργανισμός σας δουλεύει στο… φουλ! Η μόνη λύση είναι να προσφέρετε στον εαυτό σας όσο το δυνατό περισσότερη ξεκούραση: ξαπλώνετε τα μεσημέρια και όποτε έχετε την ευκαιρία βάζοντας τα πόδια σας σε δυο μαξιλάρια για να είναι ψηλά, κλείνετε τα μάτια και χαλαρώνετε για μερικά λεπτά στο χώρο της δουλειά σας, αποφύγετε την ορθοστασία και τα ψηλοτάκουνα παπούτσια, ζητήστε βοήθεια για τις δουλειές του σπιτιού…
Λ όπως …
Λάμψη

Δεν θα κουραστείτε να το ακούτε, αλλά και οι άλλοι θα σας το λένε πολύ συχνά: οι ορμόνες της εγκυμοσύνης, η εσωτερική σας ισορροπία, η χαρά της προσμονής του πολύτιμου μωρού σας… όλα αυτά σας προσδίδουν μια λάμψη που τη συναντάμε μόνο στις έγκυες γυναίκες.
Της Ελένης Δασκαλάκη, με τη συνεργασία του μαιευτήρα γυναικολόγου Ευάγγελου Γκικόντε .

ΠΗΓΗ http://www.paidimag.gr/article/259739/to-lexiko-tis-egkymosynis-apo-to-a-eos-to-l

Πως θα θέσετε τις σωστές βάσεις για τα παιδιά σας.
Εσείς είστε αυτοί που αποφασίζουν για το είδος των τροφίμων που μπαίνουν στην κουζίνα σας. Δώστε λοιπόν στο παιδί σας μία ποικιλία υγιεινών επιλογών. Προσπαθήστε να τρώτε μαζί με τα παιδιά σας όσο πιο συχνά μπορείτε. Έτσι θα σας βλέπουν να καταναλώνετε ποικιλία τροφίμων με υψηλή θρεπτική αξία όπως φρούτα, λαχανικά, ολικής άλεσης δημητριακά κ.ά.


Μάθετε τα παιδιά σας να αναγνωρίζουν το αίσθημα της πείνας και να τρώνε μόνο εκείνες τις ώρες. Δώστε το καλό παράδειγμα. Μην τρώτε τις ώρες που βλέπετε τηλεόραση ή μην καταναλώνετε κάποιο τρόφιμο καθ όλη τη διάρκεια της ημέρας... επειδή απλά υπάρχει.

Κάντε πιο υγιεινά τα γεύματα του παιδιού σας στο σχολείο. Προτιμάτε να παίρνει φαγητό από το σπίτι, υπό μορφή σάντουιτς, φρούτων, σπιτικών κουλουριών, ώστε να αποφύγει την κατανάλωση λιπαρών γευμάτων τύπου τυρόπιτας (ανάθεμα αν εμπεριέχει τυρί… για γκίζα το βλέπω!), γαριδάκια, πατατάκια κ.ά.

Τα κυρίως γεύματά του να είναι πλήρη. Πάντα να συνοδεύονται με λαχανικά και να περιέχουν ποικιλία θρεπτικών συστατικών, πρωτεΐνες (ψάρι, κοτόπουλο, μοσχάρι, χοιρινό - άπαχα τμήματα), υδατάνθρακες (ψωμί, ζυμαρικά, όσπρια, λαδερά), λιπαρά (κυρίως ελαιόλαδο).

Δοκιμάστε να φτιάξετε σπιτικές σος με ελαιόλαδο, λεμόνι, ξίδι, μουστάρδα ή με γιαούρτι και μυρωδικά (π.χ. άνηθο, δυόσμο) και "διανθίστε" τις σαλάτες των λαχανικών ώστε να τις κάνετε πιο ελκυστικές και για τα παιδιά.

Σιγουρευτείτε ότι όλοι τρώνε πρωινό. Το πρωινό πρέπει να καλύπτει το 25% των ημερήσιων ενεργειακών αναγκών του οργανισμού. Αυτή ακριβώς η ενέργεια πρέπει να προέρχεται από μια ισορροπημένη σύνθεση του πρωινού: υδατάνθρακες από φρούτα και προϊόντα δημητριακών (π.χ. ψωμί ολικής αλέσεως, φρυγανιές σικάλεως κ.λπ.), πρωτεΐνες από γαλακτοκομικά, αλλά και φυτικά λιπαρά που χαρίζουν απαραίτητα λιπαρά οξέα και λιποδιαλυτές βιταμίνες.

Σχετικά με το πρωινό των μαθητών, από μελέτες που έχουν γίνει σε σχολεία διαφαίνεται πως τα παιδιά που έχουν πάρει πρωινό σπίτι τους αποφεύγουν ή τουλάχιστον είναι πιο εγκρατή στον πειρασμό της σχολικής καντίνας, που δυστυχώς ακόμα και σήμερα δεν προσφέρει και τις υγιεινότερες εναλλακτικές σίτισης.

Παίξτε μαζί με τα παιδιά σας... είναι η καλύτερη άσκηση!
Ως γονέας αλλά και ως πρότυπο πρέπει να κάνετε τη φυσική δραστηριότητα συνήθεια για τα παιδιά σας. Ξεκινήστε με την προσωπική σας φυσική δραστηριότητα δίνοντας το καλό παράδειγμα. Παρουσιάστε τους τη μεγάλη ευεξία που σας προσφέρει. Στη συνέχεια κινηθείτε μαζί με τα παιδιά σας - η τακτική αυτή σας προσφέρει και πιο ουσιαστικό χρόνο με αυτά, ενώ παράλληλα σας βοηθά να αντιμετωπίσετε το άγχος της καθημερινότητας περισσότερο αποδοτικά. Δώστε κίνηση στον οικογενειακό χρόνο με τις παρακάτω ιδέες.
  • Προγραμματίστε οικογενειακές εκδρομές που περιλαμβάνουν περπάτημα, κολύμπι, ποδήλατο, ιππασία, ράφτινγκ κ.ά.
  • Πλύνετε το αυτοκίνητό σας μαζί με τα παιδιά. Εκτός από μορφή δραστηριότητας, γίνεται και ευχάριστος χρόνος για τη σχέση σας.
  • Προγραμματίστε επισκέψεις σε ζωολογικούς κήπους και σε φιλικά για τα παιδιά μουσεία. Πάντα απαιτούν αρκετό περπάτημα.
  • Να έχετε μαζί σας πάντα τα κατάλληλα "σύνεργα", π.χ. μία μπάλα στο αυτοκίνητο. Σε μια μικρή εκδρομή μπορεί να σας φανεί πολύ χρήσιμη...

Του Κωνσταντίνου Ξένου, Κλινικού Διαιτολόγου - Διατροφολόγου M.Sc. M.Sc. in Nutritional Medicine - University of Surrey, Διευθυντή τμήματος Διατροφογενετικής & Έρευνας Θρέψης "Ευρωκλινική Αθηνών", www.kxenos.gr


Παιδί Τι δεν κάνει να τρώει;
Σε αυτή την ηλικία, το μικρό σας αρχίζει να δοκιμάζει και να απολαμβάνει τα πρώτα του φαγάκια. Υπάρχουν, όμως, κάποιες τροφές τις οποίες δεν θα πρέπει ακόμα να δοκιμάσει…
Τι δεν κάνει να τρώει;
Τα  3-4 πρώτα χρόνια του παιδιού θα πρέπει να αποφύγετε κάποιες τροφές που θεωρούνται επικίνδυνες για πνιγμό ή, αν κάποιες από αυτές του τις προσφέρετε, η  προσοχή σας θα πρέπει να είναι επισταμένη κατά την κατανάλωσή τους. Ποιες είναι, όμως, αυτές;

  • Ξηροί καρποί. Η κατανάλωσή τους απαγορεύεται στα παιδιά κάτω των τεσσάρων.
  • Καρποί με κουκούτσια π.χ. ελιές ή κεράσια
  • Ποπ κορν
  • Σκληρές καραμέλες και τσίχλες
  • Ωμα λαχανικά. Προτιμήστε να είναι βρασμένα ή μαγειρεμένα στον ατμό.
  • Φρούτα με ίνες όπως το πορτοκάλι (προτιμήστε το μανταρίνι χωρίς κουκούτσια και πάντα με επίβλεψη)
  • Σκληρά φρούτα όπως το μήλο (μπορείτε να δώσετε μήλο στο παιδί μόνο κομμένο σε μικρά κομμάτια και με επίβλεψη)

Της Φλώρας Κασσαβέτη, με τη συνεργασία της Γεωργίας Καπώλη, MSc, Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος Επιστημονική Διευθύντρια ΑΠΙΣΧΝΑΝΣΙΣ – ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ, Νεμέα Κορινθίας,  Αντιπρόεδρος Ελληνικής Διατροφολογικής Εταιρείας kapoli@logodiatrofis.gr

ΠΗΓΗ http://www.paidimag.gr/article/365399/ti-den-kanei-na-troei-


ΕΟΦ: Ανάκληση εμβολίου μετά τις αποκαλύψεις του goneis.info



Την άμεση ανάκληση του  εμβολίου Meningitec (Neisseria meningitidis) (Εμβόλιο μηνιγγιτιδόκοκκου οροομάδας C, συζευγμένο [Meningococcal Group C Conjugate Vaccine (MCC)] αποφάσισε ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων λόγω ύπαρξης σωματιδίων οξειδίου του σιδήρου (iron oxide) στις προγεμισμένες σύριγγες.
Σύμφωνα με την υπ’ αριθμ απόφαση 84865 του ΕΟΦ  Οι εταιρείες που πραγματοποιούν τη διακίνηση του προϊόντος στην Ελληνική Αγορά οφείλουν να επικοινωνήσουν με τους αποδέκτες του προϊόντος για την εφαρμογή της και να ολοκληρώσουν την απόσυρση του σε εύλογο χρονικό διάστημα. Συγχρόνως, πρέπει να ενημερωθεί η αρμόδια υπηρεσία του ΕΟΦ, ενώ τα σχετικά παραστατικά πρέπει να τηρούνται για διάστημα τουλάχιστον πέντε (5) ετών θέτοντας τα υπόψη του ΕΟΦ, εφόσον ζητηθούν.
Επισημαίνουμε ότι ΕΟΦ είχε παρέμβει αυτεπάγγελτα μετά την ανάρτηση σχετικού άρθρου από το www.goneis.info στις 11/10/2014 ζητώντας στα πλαίσια της διενεργούμενης έρευνας όλα τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από την έρευνα μας και αφορούσαν καταγγελίες γονιών που δημοσίων επεσήμαναν στην ομάδα μας στο Facebook ΓΟΝΕΙΣ. Τα σχετικά στοιχεία κατατέθηκαν μέσω σημειώματος στο Οργανισμό στις 29/9/2014 .
10

Author Name

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.